یک شرکت امنیتی خوب و موفق همواره سعی دارد تا حد ممکن وظایف 

مدیریتی و سازمان دهی شده بیشتری را در اختیار خود بگیرد.

بخش امنیتی در همه حال باید از لحاظ مالی ، از بخش اصلی مستقل باشد.

همیشه دو نفر نیروی محافظ و در صورت نیاز یک محافظ شخصی خانم 

در محل حضور داشته باشد زیرا امکان دارد کارفرما یا شخص ویژه

به همراه خانواده خود باشد و این وظیفه سر تیم حفاظتی است که 

تمام تمهیدات ممکن را در نظر گرفته باشد.

ذن وجود ندارد ، اگر چیزی باشد یک روند است

ما بار ناشایسته ای از رنج را بدوش می کشیم ، زیرا نمی توانیم به درستی

ناپایندگی و نه-من را بپذیریم ، زیرا سه آتش خواستن ، بیزار بودن و

دروغ در ما می سوزد.

من می گویم هنر حقیقی را به کسی بیاموز که هیچ نوع بدی را در خود راه

نمی دهد و در تفکر عمیق حقیقت است ، از خشم آزاد است ، شرافت دارد و

غم دیگران را می خورد ، کسانی ک آنقدر صداقت دارند که از شنیدن سخن

ناروا آزرده می شوند و می توانند باور کنند و بفهمند ، اینها هنرجویان واقعی

مسیر هستند دیگران فقط تا پای دروازه آمده اند و پوسته را دیده اند.

(تسلط بر خویشتن قدرت است)

(افکار درست داشتن استادی است)

(حفظ آرامش اقتدار است)

برای مثال مکتبی فنون خود را خشم اژدها بگذارد و مکتبی دیگر رعد آبی بنامد، این ها برای مخفی

نگه داشتن شیوه آموزش است و نوعی راز که شاگردان دیگر مکاتب آن را متوجه نشوند و ندانند به

چه طریقی است.

کار با نیزه و بوکه شبیه به هم است، اما به کارگیری و گرداندن ناگیناته نیازمند مهارتی بیش از یک

حرفه ایه کار با سلاح است و اصطلاحا به چنین شخصی متخصص گفته می شود.

سرعتی که این متخصصین در چرخاندن و استفاده از این سلاح دارند آن را به سلاحی مرگبار

تبدیل کرده است که فقط ماهرترین کارشناسان و متخصصین قادرند از آن به نحوی بی ضرر استفاده کنند.

زیرا سلاحی است که دو دست را مشغول نگه می دارد. از آن دشوارتر کار با سلاح هایی چون

نوداچی و آداچی ، شمشیر های بلند سامورایی با 90 سانتیمتر طول تیغه می باشد.

اما از اینها گذشته به نظر من این سلاح ها با طول بسیار زیاد بسیار ترسناک به نظر می رسند

اما نشانگر مهارت یک فرد به حساب نمی آیند ، زیرا بر اساس آموزش ها و مطالعات شخصی خودم

در مکتب هایی چون ( ای آی دو ) و ( کن جوتسو ) و گیوکوشین ریو (مکتب شمشیر زنی مخصوص

که در آن شیوه های عجیب استفاده از سلاح آموزش داده می شود ) کسانی که از سلاح بلند 

استفاده می کنند می خواهند ضعف خود که همان سرعت حرکت کل بدن است را

با چرخاندن سلاح هایی چون نوداچی و ناگیناته بپوشانند و با کمترین سرعت و بیشترین انرژی

مصرف شده در حمله و یا دفاع جلوی پیشروی شمشیر زن پیش رو را بگیرند.

اما از نظر من کسانی دارای مهارت واقعی و لقب استادی در شمشیر زنی را دارند که

بتوانند از سلاحی به نام ( واکی زاشی ، شمشیری کوتاه با سی سانتیمتر طول تیغه)

 در برابر این افراد به نحوی بسیار سریع و ماهرانه استفاده کنند

 ماهر تر از این اشخاص استادانی هستند که فکر کنم دیگر زیاد پیدا نشوند

کسانی که با استفاده از سلاح های مخصوصی چون تیغه برعکس و بوکن جراحت ها و

برشهای وحشتناکی را بر حریف وارد می کنند. 

افسانه قدیمی شمشیر زنی ( Hitton mitsu uri ) که معنای لفظی آن اگر اشتباه نکنم

می شود برش سه وجهی از مکتب شمشیر زنی نینجو ها که از خانواده و مکتب گیوکو شین ریو

است می باشد. این مکتب به طور مستقیم در هیچ فعالیت ی شرکت نداشته اما

نینجاهای توکاگوره ریو و اونیابوشی را آموزش می داده ، اما در حال حاضر تمام این 9 مکتب

نین بوشی ها توسط یک فرد به نام ( ماساکی هاتسومی ) آموزش داده می شود

مکتب ( ای آی دو ) در زمان به روز رسانی شمشیر زنی از مکتب های نین بوشی 

سرچشمه گرفته است و بیشتر به جنبه های معنوی شمشیر زنی می پردازد نه جنبه دیگر آن.

در مطالب بعد بیشتر در مورد شیوه های مخصوص  مثل

تیغ پنهان ، دست برنده و . برایتان خواهم گفت.

وزن شمشیر فولادی را دارد , بدین ترتیب می توان حین تمرین بر روی ضربات واقعی کار کرد.

هنگام تعلیم شمشیر وقت و زمان مطرح نیست , ساعت ها باید تمرین کرد. پاره ای از افراد چنین 

می پندارند که به کار بردن شمشیر برای تمرین بیهوده و ناکارآمد است , این افراد هرگز طعم ضربه 

با شمشیر چوبی , زمین افتادن و از شدت درد بیهوش شدن را نچشیده اند.

بوکن از چوب بلوط ساخته می شود ولی وزن یک شمشیر فولادی را دارد.

می توان با آن به افراد صدمه زد , تنها چیزی که ندارد یک لبه برنده است.

در شمشیر زنی می آموزید شمشیر در غلاف والاترین مقام استادی را دارد و هیبت یک شمشیر زن

در هنگام نبرد اکثر مخالفان را وادار به تسلیم می کرد. این اصول و شیوه جنگاوری سامورایی

شمشیر زن بود. 

در این شیوه نبرد قدیمی استادان شمشیر زنی هر کدام به طریقی شمشیر می کشیدند , 

برخی به گونه ای نوک آن را مقابل و تیغه را رو به بالا می گرفتند ( سیگان )

عده ای تیغه را عمودی نگه می داشتند و نزدیک صورت ( تاکانامی )

برخی تیغه را رو به پایین می گرفتند و دعوت به زدن ضربه بود ( یوگا گه کنوسی )

آخرین شیوه حکیمانه ترین مهارت در هنر شمشیر زنی است.

( ادامه دارد )

کایچو سلیمان مهدی زاده

میجین بنده در هنر ( ای آی دو )